
محرم
ای ماه خون، بار دیگر از راه رسیده ای و با نسیم گرم
کربلایی، قصه آلاله های سرخ را به گوش جان می رسانی.
دوباره سکوت تاریخ را در هم می شکنی و بغض ناله را از
تنگنای حنجره ها آزاد می کنی. بار دیگر از راه میرسی و
برف سکوت را با آفتاب عشقی که بر آسمان سینه داری، آب
می نمایی و آن را به اقیانوس خروشان فریاد می رسانی! ای
ماه خدا! قدومت گرامی.